Het Hart

Afbeelding
The human heart
Het menselijk hart
grey
top_right
Off

Het menselijk hart

Het Hart

Het hart - de motor van het Leven

De bloedsomloop transporteert vitale zuurstof, water, voedingsstoffen en hormonen door ons lichaam. Onze "motor" - het hart - houdt dit systeem draait. De vuistgrote spier weegt ongeveer 300 gram en is gelegen in het centrum van de borstkas, iets naar links, beschermd door het borstbeen en ribben. In één minuut pompt het hart al ons bloed door het hele lichaam door middel van ritmische samentrekkingen. Tijdens het leven, klopt het hart 3 miljard keer en transporteert 250 miljoen liter bloed - een verbazingwekkende prestatie waarmee geen enkele andere motor kan concurreren.

 


Twee aparte circulatiesystemen

Het hart bestaat uit twee helften die slaan in hetzelfde ritme. Elke helft is verdeeld in een bovenste kamer (de atria) en een onderste kamer (de ventrikels). Deze zijden leveren aantwee circulatiesystemen. De rechterzijde draagt bloed met weinig zuurstof uit het lichaam naar het rechter atrium en in de longen. Daar vindt uitwisselingen zuurstof voor kooldioxide in het bloed. De linkerkant van het hart transporteert zuurstofrijk bloed uit de longen in de linker atrium en de rest van het lichaam, waaronder het hoofd, armen en benen en andere organen. De hartkleppen die openen en sluiten van de hartkamers regelen de bloedstroom.
De helften van het hart verschillen in grootte, omdat ze een afzonderlijke bloedsomloop steunen. De linkerhelft is groter en omgeven door een sterke spierlaag omdat het harder moet pompen om het zuurstofrijk bloed door het lichaam verdelen.

 


De sinusknoop regelt de hartslag frequentie

Met een stethoscoop kan men twee geluiden horen die deel uitmaken van de hartslag. Het eerst geluid - de systole fase - is het samentrekken van de hartkamers en het pompen van bloed in beide bloedsomloop. Dit duurt ongeveer een derde van een seconde. De diastole fase - het tweede geluid - zijn de atria wanneer de onderste hartkamers leeg zijn. Het duurt ongeveer twee derde van een seconde. Wanneer de atria vol zijn, de onderste kamers leeg zijn, en vice versa.
De sinusknoop, in het rechter atrium, start de samentrekkingen. Vandaar, gaat de impuls naar de kamers. Deze elektrische stroom kan worden gezien met een elektrocardiogram (ECG of hartfilmpje). De arts maakt gebruik van het ECG om te beoordelen of het hart gezond is en goed werkt, en om te zien of de patiënt eerder is getroffen door een hartaanval.
De hersenen en het zenuwstelsel controleren van de hart. De elektrische impulsen die de hartslag maakt komen uit het hart zelf. Het hart zal dit doen net zolang als het wordt voorzien van zuurstof, zelfs indien deze zuurstof extern wordt toegevoerd, bijvoorbeeld tijdens een harttransplantatie.


Pacemakers en een onregelmatig hartritme

Af en toe extra hartslagen, genaamd extrasystoles, hebben meestal geen behandeling nodig. Als het hartritme is langdurend onregelmatig is, bijvoorbeeld als het is te traag of pauzeert (link naar bradycardie), kan een pacemaker helpen. Geïmplanteerde pacemakers werden uitgevonden in de late jaren 1950 en worden voortdurend verbeterd. De pacemakers van vandaag de dag zijn te grootte van een twee-euromunt en hun batterijen gaan jaren mee. Zij worden onder het sleutelbeen of boven de borstspier geplaatst en verbonden met het hart met elektroden. Pacemakers controleren de activiteit van het hart en geven een elektrische impuls als het hart een slag overslaat of vertraagt.
Moderne pacemakers van BIOTRONIK met Closed Loop Stimulation zijn ook in staat om de hartslag tijdens fysieke of emotionele stress te reguleren. Uitgerust met ProMRI zodat pacemaker patiënten veilig MRI-scans kunnen ondergaan.