Stymulator serca

Obraz
physician and patient
grey
top_left
Off

Procedury

Stymulator serca

Wolne bicie serca nazywa się rzadkoskurczem (bradykardią). Wolne bicie serca nie musi oznaczać, że pacjent ma problem zdrowotny z sercem. Na przykład sportowcy mogą mieć bardzo niskie tętno spoczynkowe i być całkowicie zdrowi. Jednakże jeżeli wolne bicie serca powoduje, że nie dostarcza ono do ciała wystarczającej ilości natlenowanej krwi, bradykardia może być poważnym problemem zdrowotnym. Nieleczony rzadkoskurcz może prowadzić do niewydolności serca lub nagłego zgonu sercowego. Jedynym sposobem na długoterminowe leczenie rzadkoskurczu jest wszczepienie rozrusznika. Rozrusznik jest małym urządzeniem, które jest wszczepione pod skórą lub mięśniem piersiowym blisko obojczyka. Jest podłączony do serca jedną lub dwiema elektrodami i działa jako sztuczny „zegar serca”. Rozrusznik ciągle monitoruje aktywność serca, wysyłając impulsy elektryczne do przywrócenia normalnego rytmu serca jeżeli bije ono zbyt wolno lub nieregularnie. 


Przed zabiegiem

Lekarz udzieli dokładnych informacji o tym, jak należy się przygotować do operacji. Przeważnie lekarz zaleca zaprzestanie przyjmowania leków przeciwzakrzepowych kilka dni przed operacją. Jeżeli regularnie przyjmuje się inne leki należy zapytać się lekarza, czy należy je nadal przyjmować przed wykonaniem procedury. Dodatkowo nie wolno jeść przez 12 godzin przed implantacją.


Wszczepienie stymulatora

Wszczepienie rozrusznika jest relatywnie prostą operacją, która przeważnie trwa dwie do czterech godzin. Otrzymuje się antybiotyki w celu zmniejszenia ryzyka infekcji. Interwencja wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, a czasami w sedacji. Nie jest to operacja na otwartym sercu.
Po przygotowaniu miejsca nacięcia lekarz wykona małe nacięcie w górze klatki piersiowej, trochę poniżej ramienia. Lekarz umieści specjalne elektrody w głównej żyle w pobliżu obojczyka. Korzystając z obrazowania RTG chirurg przeprowadzi elektrody przez żyły i umieści je w górnych i dolnych jamach serca. Następnie, lekarz umieści rozrusznik w „kieszonce” pod skórą w miejscu nacięcia. Lekarz podłączy elektrody do urządzenia i zaprogramuje je tak, aby spełniał wymogi danego pacjenta. Po wykonaniu testu, aby upewnić się, że rozrusznik pracuje prawidłowo, lekarz zamknie nacięcie przy użyciu kilku szwów


Po wszczepieniu

Przeważnie pacjent zostaje w szpitalu przez jeden lub dwa dni po wszczepieniu. Należy dokładnie wysłuchać i przestrzegać wskazówek lekarza.
W domu, należy kontrolować gojenie się rany. Zakres ruchu ramienia prawdopodobnie będzie ograniczony do czasu, w którym rana całkowicie się zagoi. U niektórych pacjentów rozrusznik tworzy małe, widoczne wybrzuszenie pod skórą. Większość pacjentów szybko się do tego przyzwyczaja.
Pola magnetyczne i promieniowanie elektromagnetyczne mogą wpłynąć na działanie rozrusznika. Należy zapytać się lekarza, jakie urządzenia mogą wpłynąć na działanie rozrusznika i w jaki sposób ich unikać, koniecznie należy zapoznać się z  ulotką dla pacjenta.. Należy zawsze nosić przy sobie kartę identyfikacyjną pacjenta. W przypadku nagłej sytuacji medycznej dzięki niej lekarz będzie wiedział, jakich procedur medycznych nie może wykonać, ponieważ mogą one wpłynąć na działanie urządzenia.